|
|
| Zeile 1: |
Zeile 1: |
| Das Schöppmännichen bi Nordhusen. Än Lobgedichte in Nordhüscher Mundort zu sinnen 300jährigen Jebeleum. Allen d'r Nordhüschen Schproche Kunnigen äbberkänn von än Nordhüschen Börger ... Zweite Uflage
| | {{BlockSatzStart}} |
| <poem> | | {{center|<big>'''Das Schöppmännichen bi Nordhusen.'''</big>}} |
| '''A'''n breiten Platze bi d'r dicken Lingen, | | {{LineCenterSize|100|20|_______}} |
| Do äs 'ne Ohrt verschloßner Käller z' fingen,
| | {{center|Än Lobbgedichte in Nordhüscher Mundort zu sinnen 300jährigen Jubeleum.}} |
| Der äs allen Nordhüsern wohl bekannt
| | {{LineCenterSize|100|20|_______}} |
| Un wärt von Klein un Kruß mand's Schöppmännichen genannt;
| | {{center|'''Allen d'r Nordhüschen Schproche Kunnigen äbberkänn'''}} |
| | | {{center|von än Nordhüschen Börger}} |
| Denn 's hürt sich von uffewennek zu, als wänn
| | {{LineCenterSize|100|20|_______}} |
| Einer drinne Wasser schöppt in einen hänn.
| |
| In d'r Äbberkunst wärt nähmlich därch 'n Druckwärk
| |
| 's Wasser nuffgeträbben uff d'n Kärschberk, | |
| Un wänns in Schöppmännichen äs ahngekommen,
| |
| Wärt's von 'n Steintrokke uffgenommen,
| |
| Us dissen leift un Bottche d'r Äbberschtadt. –
| |
| Diß si als Vörwort värr d'n Fremden gesaht,
| |
| Der etwan nach d'r Bedinung des Schöppmännichens fraht.
| |
| _______
| |
| | |
| Ich ha schunt mih als einmohl gehiert,
| |
| D' Buchdrukker hetten än Jubeleum gefihrt.
| |
| D' Froiwilligen von Rheine bis hänn nach Polen
| |
| Han au alle Johre än Fäst geholen;
| |
| De Lichtfringe un sukar d' Poeten
| |
| Han gejubbelirt in Loipzig un Köthen,
| |
| Un 's 1000jährige Riechsbestiehn
| |
| Han d' Dütschen in Kärchen un Wärthshüssern bekihn.
| |
| D' Singevereine un d' Harmonihn
| |
| Fihren ehren Schtiftungstack bi Broten un Wien;
| |
| Au d' Doktersch, di d' Liete kurrieren,
| |
| Un d'Schulmeistersch, di d' Schprohchen studiren,
| |
| Ekkenomen, Buren, ich klaube au Hewammen,
| |
| Kommen wennigestens alle Johre z'sammen,
| |
| Un sihren was 's Zik helt ehre Fäste,
| |
| D's Ässen un Trinken es abber derboi d's Beste.
| |
| Nur d'n Avvekaten hätt änn gewisser Schtaat
| |
| D's Fästefihren un 's Versammeln ungersaht.
| |
| Sukahr d' Kaffeeschwästern (krik d'n Aebberschlack!)
| |
| Fihren d'n Kaffee z' Ehren 'n Schtiftungstack.
| |
| Worimm söllte dänn 's Schöppmännichen nich au jubelire
| |
| Un's 300jährige Aenstiehungsfäst fihre? –
| |
| 300 Johre äs 's gerade in Kange
| |
| Zun Nutzen d'r Schtadt, kümme mih värlange?
| |
| Ich dächte mih hetten nune wohrgenommen,
| |
| Daß su nützliche Sachen nich us d'r Mode kommen.
| |
| Schtulpenstäbbeln, Reifröcke, Parukken un Zöppe,
| |
| Thunfifen, Trillerhißchen un Kollentöppe,
| |
| Liechenschmiese un Nahtwächter-Schnärren,
| |
| Herrodeskasten un 's Thoreschpärren
| |
| Han theils mih, theils wenniger fallirt
| |
| Un krößtentheils kanz un kahr uffgehiert;
| |
| Desklichen d' Nikkelawese un 's
| |
| </poem>
| |
